SÜNNETİ İNKAR EDİYORSUNUZ DİYENLER, ALLAH RESULÜNÜ İNSAN OLARAK KONUŞAMAZ HALE GETİRİYORLAR!

FARKLI SÜNNET ANLAYIŞLARININ TEMELLERİ

Müslümanların çözemedikleri en büyük sorunu, Allah resulü nün konumunun bir türlü belirlenememesi, Bunun Kuran’ın sınırları dışında bir yerlere taşınmasındandır.  Kendi içinde bile bir sürü çelişkiler içeren bu anlayışın nedeni de meselenin Kuran bütünlüğü içerisinde sağlıklı bir usul ile  ele alınmamasındandır.! Kimi zaman Rab ‘laştırılan, melekleştirilen, robotlaştırılan hatta senaryoyu oynayan tiyatro sanatçısı konumuna sokulan resulün fiillerine karşı da toplumlarda farklı görüşlerin oluşmasına neden olmuştur! Sünnetin farklı farklı anlaşılması hatta sünneti reddetme hadsizliğinin oluşması gibi!....

 Kuran’ı belirleyen değil belirlenen olarak değerlendiren gelenekçiler,   Allah resulünün Kuran’ı açıkladı iddialarında bile samimi olmadıklarını görürüz. Zira resulün Kuranı açıklamasını bile ikinci bir vahiy olarak değerlendirdikleri vasıtasız geldiği iddia edilen gizli gayri mev-lüv adı ile adlandırdıkları zan ifadelerine dayandırırlar! Dolayısıyla resulün örnekliğini insani bir boyutunun olmadığı görülür!  İkinci bir vahiy sınırlarındaki tüm uygulamalarının bağlayıcı ve sabit olduğunu ileri sürerek sünneti de  nass hükmünde görmekteler! Bu kadarla kalsa ya!  Sahih olduğu iddia edilen kitaplarda gecen tüm rivayetleri de dinin temeli olarak  ileri sürüp, onların vasıtası ile,  dine yeni ölçü ve kurallar ilave ederek  dinde artırım yaptıkları,  hayatın her alanını dini bir kurala bağladıkları görülür!  Velev ki bu rivayetler Kuran’a, kendi içinde bir biri ile, akla ve insan fıtratına ters olsa bile!

Kuranı yeterli bulmayıp  Allah resulünden  yedi sekiz nesil sonraları toplanmaya başlanmış, zan içerikli kat’ilik taşımayan, farklı kültürlerin geleneklerinden oluşan  içi mucizelerle doldurularak, her bir anlatımı hadis adı ile  kitaplaştırılan ifadelerin sünnet olarak algılanması  Müslümanlar arasında büyük kopuşlara neden olmuş ve halen bu etkisini sürdürmeye devam etmektedir.

Bu fahiş hataya çok aşırı tepki gösterenlerde kendi içinde farklı anlayış içindedirler!   Kuran’ı   önceleme  iddiasında olanların bir kısmı  Kur’an bütünlüğünden kopuk parçacı yaklaşımlarla Allah resulünün örnekliği rolünü yok sayabilmekteler!.  Kısaca O’nu sadece bir elçi konumunda görülebilmekteler!

Kuran’ı önceleyen ve merkeze koyanların büyük çoğunluğu ise;  Kuran’da hüküm belirten,  açık, anlaşılır net ve muhkem ayetleri  Resulün  eylemleştirmesi, sosyalleştirmesi  hayata uygulamasını sünnet  olarak nitelendirmekteler. Nitekim resul hüküm belirten vahiy kendisine ulaştıkça onu hayata uygulamış ve sahabesine öğretmiştir. Onlarda çocuklarına. Mesela  Namaz;  vakti, rekatları ve  kılınışı nesilden nesile değişmeden bütün Müslümanlara   ulaştığından  bu sünnet  mümin için kesinliği ifade eder.  Sünnet   Zanni değil kati delillere dayanmalıdır.  Dolayısıyla sünnetin söz üzerinden değil  bir vakıa ve fiil örneğinden gelmesi gerekir. Yüce Allah kitabında  Resulünün  nerelerde  örnek alınmasını ve itaat edilmesi gerektiğini yeterince açıklamıştır.  Resulullah’ın  insan olarak vahiy öncesi ve vahiy sonrası durumu, bilgi kaynağı, görevi, kendisine yapılan gaybi yardımlar, ayrıcalıklı özel halleri, itaat edilmesi ve hüküm vermesi konusundaki yetki ve sınırları, kendisine yöneltilen uyarı ve ikazları içeren ayetler  yeterli düzeyde olduğundan,  Allah resulünün konumunu ve sünnetinin değerini aydınlatmakta ve anlaşılmasına yardımcı olmaktadır.  Dolayısıyla sünnet Kurana paralel yeni bir anlayış değil, Kitap  tarafından belirlenendir. Denilmektedir.

Sonuç olarak, her müminin iman etmesi gereken ilke,  Kuran’ın üstünde hiçbir kaynak dine yeni bir görüş ve ilke getiremez.  Allah Kuran için;  açık, açıklayıcı, anlaşılır ve yeterli  demesine rağmen onun anlaşılması ve tamamlanması için ayrıca gizli bir vahiy gönderdiğinin iddia edilmesi  zaten Kuran’ın kendisine tezattır. Allah böyle tezatlıklardan beridir. Resul ise Allah’ın sözü üzerine  asla söz söylemez.  O’nun örnekliği Kuran’ın bir emridir.